Do połączenia np. dwóch części metalu powin-
no wystarczyć samo ich zetknięcie. Jeśli jakiś ka-
wałek metalu się nie rozpada , to dlaczego nie
"łapie" siłami przyciągania własnych atomów
przyłożonego do niego innego kawałka? Nie
potrafimy tak oszlifować dwóch części metalu ,
by miały idealnie gładką powierzchnię. Klej jest
więc pośrednikiem , który z jednej i z drugiej
strony "dopasowuje się" do nierówności po-
wierzchni , i to z taką dokładnością , że trwale
przylega do obydwu klejonych części.
Fachowcy rozrużniają dwa rodzaje tego przyle-
gania: mechaniczne i specyficzne. Mechaniczne
-gdy rola kleju polega na wniknięciu w szczeli-
my i zakotwiczeniu się w nich. Specyficznie zaś-
o... to już poważna sprawa i dlatego wyjaśniają
to aż trzy teorie naukowe: teoria polaryzacyjna
objaśnia przyczepność kleju działaniem sił przy-
ciągania elektrostatycznego; teoria dyfuzyjna
zakłada , że dochodzi do przenikania cząsteczek;
wreszcie trzecia tłumaczy wszystko zdolnością
kleju do zwilżania klejonych powierzchni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz